سفرنامه تنکابن

معرفی لاکتراشان تنکابن | آغاز سفر

روستای لاکتراشان یکی از ییلاق‌های باستانی و نیمه جنگلی ایران است که در نزدیکی جنگل دو هزار و تنکابن قرار دارد. بیشتر گردشگران از راه باستانی هزار چم راهی این روستا می‌شوند. من و همراهانم از دریاچه‌ی اوان قزوین راهی لاکتراشان می‌شویم. راهمان را از میان باغ‌ها شروع می‌کنیم، پیرمردهای روستایی در حال تلاش و کشاورزی در زمین‌های اجدادی‌شان بودند. هر از گاهی صدای شلیک تفنگی شنیده می‌شد که نشان از حضور شکارچیان در منطقه است. آرام‌آرام از باغ‌ها و رودخانه‌ی کنارش گذشتم و وارد مسیرهای مرتفع شدم. به رودخانه‌ی دوم رسیدم در کنار رودخانه چادرهای سفید رنگ عشایر به چشم می‌خورد. مردان و زنان عشایر از ما دعوت کردند تا میهمانشان بشویم، برایشان دستی تکان دادیم و به مسیرمان ادامه دادیم برای ظهر برنامه داشتیم تا به چشمه‌ی پری برسیم. نزدیک چشمه که شدیم ابتدا تصور کردیم که چشمه خشک‌شده است اما نزدیک‌تر که شدیم صدای خوش آب به گوشمان رسید. در کنار آبشار پری چادر زدیم و یک ساعتی استراحت کردیم و ناهار و چای بعد از آن را در این فضای دل‌نشین صرف کردیم.

بازدید از گردنه زینی قله خشچال

بعد از کمی استراحت، راهی ارتفاعات شدیم و به گردنه‌ی زینی قله خشچال رسیدیم. با هر قدم راهمان سخت‌تر و دشوارتر می‌شد و با رسیدن به هر خط الراسی باید به سمت تپه و خط الراسی دیگر می‌رفتیم و همین از سرعتمان می‌کاست. به دلیل بارندگی‌های فراوان امسال چشمه‌ها همه پر آب بودند اما با همه‌ی این احوال نمی‌شد به قابل شرب بودن آب چشمه‌ها اطمینان کرد و ما در کوله‌مان آب کافی همراه آورده بودیم. بالاخره حوالی حدود ساعت هشت شب به نزدیکی‌های گردنه زینی رسیدیم. چادر را دوباره برپا کردیم و چای و شام سبکی خوردیم. از پنجره‌ی چادر قله‌ی خشچال پیدا بود، می‌دانستیم که از صبح مسیر ما سرپایینی خواهد بود تا به چشمه‌ی بعدی برسیم. صبح مسیر را ادامه دادیم و با شیبی تند به سمت راست پایین رفتیم و به قله "شاه سفید کوه" رسیدیم. سپس به محل نگهداری دام‌ها رسیدیم در میان شیب و مسیر تندی که داشتیم جایی برای پاهایمان پیدا می‌کردیم؛ می‌دانیم که وارد مازندران شده‌ایم و کم‌کم کوه‌ها سرسبزی‌شان بیشتر می‌شود. در کنار این سرسبزی گله‌های گاوها نیز دیده می‌شود و این نشانی خوبی است چون در نزدیکی این مراتع روستاها قرار دارند. پس به مقصدمان، یعنی روستای لاکتراشان نزدیک شده‌ایم.

بازدید از روستای لاکتراشان

چند سربالایی و سرپایینی را که پشت سر گذاشتیم تا به لاکتراشان رسیدیم. مانند سایر روستاها خانه‌های روستا در شکل غیر سنتی در این روستا نیز در حال افزایش است و با چهره آجری و زشتشان شکل روستا را تغییر داده اند. سقف خانه‌های قدیمی سنگ است اما در ساخت خانه‌های جدید از ایرانیت استفاده کرده بودند. جاده آسفالت هنوز به این روستا نرسیده است و زمزمه‌های آمدنش به گوش می‌رسد. مزارع وسیع گل‌گاوزبان با گل‌های بنفش تیره و روشن چشم انداز این روستا را بسیار رویایی کرده است. لاکتراشان روستایی زیباست که در پایین کوه قرار دارد و تپه‌های کوچک و بزرگ زیبایی چند برابری به اینجا داده است. با کمک یکی از روستاییان اتاقی بزرگ با یک بخاری هیزمی اجاره کردیم. نان و تخم‌مرغ و کره‌ی محلی خریدیم و یک غذای ساده خوردیم. در پایین روستا رودی بود که از روی آن پلی کوچک می‌گذشت. شب را در همان اتاق ساده و زیبا گذراندیم و صبح با پنیر و سرشیر محلی صبحانه‌ای لذیذ خوردیم و به گشت و گذار در روستا پرداختیم. برای ناهار به رستورانی در کمربندی تنکابن رفتیم و بعد از گردشی کوتاه در ساحل داشتیم و بعد با مینی‌بوس راهی تهران شدیم.

توصیه‌های لازم برای بازدید از لاکتراشان

• از روستایی‌های منطقه خرید کنید که هم قیمت خوبی کالاها را خریداری نمایید و هم به اقتصادشان کمک کرده باشید. گل‌گاوزبان از جمله گیاهان دارویی است که باکیفیت مطلوب در لاکتراشان کاشته می‌شود.
• از ریختن زباله در مسیر خودداری کنید.
• حوالی عصر و در ارتفاعات، مکان خود را تغییر ندهید چون ممکن است مسیر را اشتباه کنید و دچار چالش جدی بشوید.
• در تمامی فصول لباس گرم به همراه داشته باشید.
• با توجه به تعداد وعده‌های بالای مورد استفاده، از مواد غذایی که حجم و وزن زیادی دارند استفاده نکنید.
• هزینه این سفر طبیعت‌گردی شامل هزینه‌های مینی‌بوس تا قزوین، از لگا تا تنکابن و از تنکابن تا تهران است.
عکاس مجتبی شورمیج
تور ایرانگردی سخن فاینداتور
شما چه تجربه‌ای از طبیعت‌گردی دارید؟ اگر تاکنون به روستای بکری سفر کرده‌اید ما را هم از تجربه‌تان مطلع کنید.