سفرنامه گوا

ویترین گردشگری هندوستان

خیلی وقت بود که دلم می خواست هند، سرزمین هفتادودوملت، دیار خدایان، سرزمین عجایب را ببینم. ولی وقتی قرار است سفر با همراهی بچه ها انجام شود ،انتخاب مقصد کاملا تحت تاثیر این موضوع قرار می گیرد.به قدری از تمیز نبودن مثلث طلایی هند (دهلی،آگرا و جیپور) و همین طور شهر بسیاربزرگ و پرجمعیت بمبیی شنیده بودیم که ترجیح دادیم فعلا به دیدن ایالت گوا در ساحل جنوب غربی هند که به ویترین گردشگری هند معروف است ، بسنده کنیم.

پهناوری سرزمین هند تقریبا دو برابرایران است ولی چون اکثر مناطق این کشورپرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیزی است، توانسته است جمعیت بسیاری را در خود جای بدهد.جمعیت بیش از یک میلیارد و دویست میلیون نفر، رتبه ی دوم را در جهان بعد از چین به این کشور داده است. هند سرزمین نژادها، زبان ها، آیین ها و فرهنگهای فراوان و گوناگون است. صدها زبان و هزاران گویش و لهجه در هند وجود دارد ولی دو زبان هندی و انگلیسی زبانهای رسمی این کشور هستند.

وسیع ترین و زیباترین سواحل هند در گوا قرار دارد و گردشگران زیادی از داخل و خارج برای استراحت به آنجا می آیند، طبیعت گوا با تپه های سرسبزش کنار رودهای بزرگ با کشتزارهای برنج، درختان نارگیل فراوان و دیگر درختان گرمسیری جلوه ی بسیار زیبایی دارد.



450 سال حکومت پرتغال بر این ایالت باعث شده این قسمت از هند، فرهنگی خاص داشته باشد، از معماری خانه ها و معابدشان گرفته تا عقاید ریز و درشت مردم مهربان آن.

با وجود قابلیتهای بسیاری که این منطقه برای مدرن شدن دارد، ولی تا کنون سعی بر آن بوده که گوا حالت طبیعی خود را حفظ کند و به عنوان جایی برای دور شدن از تجملات و قید و بند های زندگی شهری برای گردشگران باشد، آرامشی که بعد از چند روز ماندن در گوا به دست می آوریم ، نشان دهنده ی این موضوع است.

بافت قدیمی شهر به نام گوای قدیم مشهور است که یکی از 9 منطقه ای در هند است که به عنوان میراث جهانی ثبت شده است. قدمت شهر گوا را به قرن سوم پیش از میلاد نسبت میدهند.

هوای بندر گوا در بیشتر سال بسیار گرم و شرجی است و امکان شنا کردن در دریا وجود دارد. در فروردین ماه که ما به گوا رفتیم، هوا گرم ولی قابل تحمل بود. از اواخر فروردین تا تیر ماه گرمای هوا غیر قابل تحمل میشود . بهترین زمان سفر به گوا زمستان است ،البته در صورتی که علاقمند به دیدن بارانهای موسمی (مانسون) هستید نیمه ی تابستان تا اواخر پاییز فصل مناسبی برای سفر است. غذاهای گوا بسیار خوشمزه اند و مخلوطی از غذاهای هندی، عربی و پرتقالی است. گوا از معدود مکانهای هند است که در آن گوشت گاو هم سرو می شود

بهترین قسمت سفرمان ، تور جنگل و آبشار بود. با وجود مخالفتهای لیدرمان که تصور میکرد این تور برای ما با بچه های 5 و 11 ساله ، خطرناک و شاید غیر ممکن باشد، با اصرار فراوان و اطمینان دادن به لیدر که بچه هایمان از پس این کار بر میآیند و قبلا هم چنین تجربه هایی داشته اند، برای دیدن بلندترین و زیباترین آبشارهای گوا معروف به آبشارهای دودساگار که بیش از 600 متر ارتفاع دارد، تور یکروزه ای را انتخاب کردیم.

در صورتی که عاشق طبیعت باشید و ذره ای هم ماجراجویی در خود سراغ داشته باشید ، لذتی که از لحظه لحظه ی این تور خواهید برد، وصف نشدنی خواهد بود.

از پانجیم مرکز شهر گوا به سمت مناطق حفاظت شده ی حیات وحش و همچنین آبشارهای زیبای دودساگار حرکت کردیم. درابتدا سوار بر یک جیپ از مناطق حفاظت شده ی حیات وحش که به گفته ی لیدرمان حیوانات بسیاری از جمله ببر بنگال در این جنگلها زندگی میکنند،عبور کردیم. طبیعت بکر و سرسبز آن بی نظیر و مسحور کننده بود. به ورودی آبشار رسیدیم ، بعد از گرفتن جلیقه های نجاتی که برای شنا در دریاچه ی پایین آبشار ضروری بود ، باید در قسمتی از جنگل که دیگر امکان عبور با ماشین وجود نداشت کمی پیاده روی میکردیم تا به آبشار برسیم. عبور از روی صخره های کوچک و بزرگ و پلهای چوبی بر روی رودخانه های وسط جنگل ، با دیدن میمونهایی که بدون هیچ ترسی کاملا به نزدیکمان می آمدند، هیجان انگیز بود.

خوراکیهایی که هنگام حرکت برای دادن به میمونها از بومیها خریده بودیم ،کمکمان کردند تا میمونها به ما نزدیکتر شوند و موز و تنقلات دیگر را از دست خودمان بگیرند. میمونهای مادری که بچه های نوزادشان به شکمشان چسبیده بودند همراهان بسیار خوبی در طول مسیر برایمان بودند. بعد از دقایقی پیاده روی به آبشار بینهایت زیبا و بزرگی که دیدن شکوه آن نفس را درسینه مان حبس میکرد رسیدیم. شنا کردن در آب بسیار بسیار سرد آن در آن هوای گرم و شرجی در حالیکه ماهی های قرمز و بسیار بزرگی در اطرافمان شنا میکردند ، تجربه ای بی نظیر بود. هر از گاهی قطاری با بوقهای ممتد خود ، عبور خود از روی پل بالای آبشار را خبر میداد.

برنامه ی بعدی باغ ادویه بود.بعد از گشتی در باغ زیبای ادویه که محل کاشت گیاهان دارویی و ادویه بود و شنیدن توضیحاتی درباره ی هر گیاه و خرید مقداری ادویه، به محل زیبایی که برای صرف ناهار در همان باغ آماده کرده بودند رفتیم .در آنجا با حلقه های گل بسیار زیبا یی که به گردنمان انداختند و خالی که با رنگ قرمز بین ابروهایمان کشیدند ، خوشامد گویی خود را نشان دادند. همخوانی و حرکات موزون چند خانم هندی – که با رقص هندی بسیار متفاوت بود – و هنر نمایی تارزانی که در یک چشم بر هم زدن خودش را به بالاترین نقطه ی درخت بلندی میرساند و از آنجا به روی درخت دیگری می پرید، فیل سواری و نوشیدن آب نارگیلهای سبز،از برنامه های دیگر به یاد ماندنی آن روز بودند.

شنبه بازار گوا هم بازار نسبتا بزرگی بود که دیدن آن باعث آشنایی بیشتر با آداب و رسوم هندی ها میشود. از رومیزی ها و لباسهای هندی گرفته تا عود و صنایع دستی در آنجا دیده میشد که با صرف وقتی برای چانه زدن می شد آنها را به کمتر از نصف قیمت هم خرید.

فروشگاههای جواهر کوچک و بزرگ نیز در هند از جمله جاهای دیدنی آن است. مهمترین نقش در اقتصاد هند را فروش طلا و جواهرات و سنگهای قیمتی در آن کشور دارد. برای نشان دادن شکوه جواهرات هندی همین بس که بدانیم دو الماس بی نظیر کوه نور و دریای نور که از کهن ترین جواهرات شناخته شده در جهان هستند ، هر دو از معادن هند بدست آمده اند.

سفر به گوا با تور هند ، یکبار دیگر این باور را در وجودمان ریشه دارتر کرد که هیچ چیز در دنیا به اندازه ی دیدن نقاط مختلف جهان و تجربه هایی که در طول سفر به دست می آوریم، ارزشمند تر و ماندنی تر نیست.