سفرنامه چین

 به محض اینکه از پرواز صبح به اقامتگاه برگشتم و تا حدودی اوضاع چمدانها را سروسامان دادم، شروع کردم به تحقیق درباره‌ی تمدن کهن چین. کاری که باید بدون تعصب، قبل از سفر انجام می دادم، اما هنوز هم دیر نبود. تحقیقی که به کل نظرم را در مورد تمدن چین تغییر داد.
تمدن چین باستان در طول رودخانه‌ی یانگ تسه با بیش از هفت هزار سال قدمت، یکی از قدیمی ترین تمدنهای موجود و ادامه دار تاریخ بشریت است. یکی از نشانه‌های بارز تمدنهای قدیمی، استفاده از ابزار و آتش است که فقط مختص انسان می‌باشد و در تمدن چین هم به روشنی دیده می شود. وقتی عصر برنز به اوج خود رسید این تمدن گسترش پیدا کرد و فلاسفه‌ی چینی مثل کنفوسیوس ظهور کردند و بعد از آن دوران امپراطوری چین فرارسید. متوجه شدم که یکی دیگر از مهمترین نشانه های تمدن، خط و زبان است.
حدود یک پنجم مردم دنیا به یکی از زبانهای چینی صحبت می کنند که زبان ماندارین اصلی ترین زبان چینی است. زبان چینی ماندارین کاملا برپایه‌ی نمادها و نشانه‌هاست و الفبا ندارد. تعداد کاراکترهای این زبان بیشتر از هفتاد تا هشتاد هزار عدد می باشد ولی تعداد زیادی از آنها منسوخ شده اند و در حال حاضر برای اینکه فردی بگوید سواد کامل چینی دارد باید تنها در حدود ده هزار کاراکتر را بخواند و بنویسد.
زبان چینی کاملا نقاشی است که تبدیل به خط شده برای همین به زبانِ مفهوم گرا نیز شناخته شده است. برای مثال مفهوم بزرگی و امیر بودن، شبیه خطی است که روی پیشانی ببر دیده می شود یا مفهوم حساب کردن و شمردن، کاراکتر اولیه اش شبیه زنی است که سینی در جلوی خود دارد و در حال پاک کردن برنج است! یا مثلا کلمه‌ی خروج به شکل آدمی است که در حال فرار به سمت در است.
در کاراکترهای سنتی به خوبی می‌توانید این نقاشی ها را ببینید ولی کاراکترهای امروزی تغییر کرده اند. مثلا اگر کاراکترهای سنتی را ببینید کاملا می فهمید کدام نماد خوردن است یا حتی اگر زبان چینی هم ندانید متوجه خواهید شد که کدام نماد انسان را نشان می‌دهد.
فرق مهم زبان چینی ماندارین با بقیه‌ی زبانهای دنیا، آهنگین بودن آن است به طوری که نحوه‌ی تلفظ کلمات، معنی آنها را هم تغییر می دهد؛ .مثلا یک هجا که از "م" و " آ " تشکیل می شود اگر با تلفظ یکنواخت گفته شود به معنی مادر و اگر کشیده تلفظ شود به معنی اسب است و یک تلفظ اشتباه می تواند افتضاح به بار بیاورد...
فکر می‌کنم همین مقدار از نتایج تحقیق در مورد تمدن چین، کافی باشد تا هر کسی را قانع کند که چین واقعا دارای تمدن کهنی است.
با دانستن این حقایق، نظرم درباره‌ی این موضوع که فکر می کردم چینی ها بدون هوش و خلاقیت بالا، فقط با پشتکار و سخت کوشی به موفقیت رسیده اند، کاملا تغییر کرد!
حالا اطمینان دارم که پشت این ظاهرهای کاملا متشابه و بعضاً بی احساس و چشمان کشیده، دنیایی از شعور و احساس وجود دارد که مسلما با همراه کردن آن با سخت کوشی بسیار، می توانند ادعا کنند که تا چند صباحی دیگر، قدرت برتر اقتصادی دنیا خواهند بود.
این آگاهی برایم تلنگری بود که یادآوری کند به خاطر ظاهر و رفتارهایی که در نظر بعضی هایمان بی فرهنگی به شمار می آید، درباره‌ی یک تمدن قضاوت نکنیم. چه بسا این طرز بلند حرف زدن و یا نحوه‌ی خوردن غذاهایی که حتی دیدن و بوییدنشان برایمان بسیار ناخوشایند است، در فرهنگ خودشان کاملا پذیرفته و متمدنانه می‌باشد. البته واقعا نمی توان تفاوتهای بسیار بین فرهنگها را انکار کرد ولی آنچه در این میان اهمیت دارد جوهر انسانیت است که مسلماً در این موضوع، هیچ تمدنی به تمدن دیگر برتری ندارد...