سفرنامه پکن

بالاخره نوبت به بازدید شگفت انگیزترین قسمت سفرمان، دیواربزرگ چین رسید که یکی از آرزوهایم بود. برای دیدن دیوار چین، کم کم به سایت بَدلینگ نزدیک می شدیم که دور نمای زیبایی از دیوار بزرگ چین نمایان شد. رویای دیرینه داشت به حقیقت می پیوست!  البته اغراق‌ها و افسانه‌های زیادی درباره‌ی این ساخته‌ی عظیم بشری وجود دارد که معروفترین آنها این است که دیوار چین از ماه دیده می شود که کاملا رد شده است. البته اینکه بعضی می‌گویند دیوار چین جزو عجایب هفتگانه دنیاست هم درست نمی باشد. قدمت دیوار بیش از 2300 سال است که در طول زمان تکمیل شد. می‌گویند طول واقعی دیوار 21166 کیلومتر است ولی اکنون حدود هفت یا هشت هزار کیلومتر آن باقی مانده است. برخلاف تصور خیلی ها، دیوار چین مانند یک حلقه نیست که دورتادور چین را گرفته باشد، بلکه یک دیوار شرقی غربی است که بین چین و مغولستان ساخته شده برای جلوگیری از حمله‌ی مغولها که البته در نهایت هم مغولها از آن عبور کردند...

جالب اینکه دیوار چین به صورت یک دیوار خطی پیوسته نیست و در جاهایی که کوههای بلند و رودخانه بوده، دیواری وجود ندارد. چینی ها می گویند کسی که یک قدم بر روی دیوار چین بردارد قهرمان است. گفته می‌شود جنس دیوار در مناطقی از آن، ترکیب آجر با آرد برنج است که استحکام آن‌را بیشتر می کند.

ارتفاع دیوار در بدلینگ به طور متوسط هفت متر و در بعضی جا ها به چهارده متر هم می رسد، عرض آن هم در قسمتهای مختلف متغیر است و در بعضی جاها تا حدی است که چند ردیف اسب سوار در کنار هم از روی دیوار رد می شوند. هر چند صد متر یک برج دیدبانی دارد که در گذشته برای اعلام خبر حمله‌ی دشمن به قسمتهای دیگر دیوار، در آنجا آتش روشن می کردند.

قسمت عمده‌ی دیوار چین را پله ها تشکیل می دهند. ارتفاع و عمق پله ها بستگی به شیب زمین در آن قسمت دارد. توصیف عظمت این دیوار کار راحتی نیست. اصلا قابل تصور نیست که مصالح را چطور روی شیب هایی به این تندی بالا آورده اند.

فقط حیف که این موضوع که قبلا جایی خوانده بودم که دیوار چین یک جورهایی قبرستان هزاران هزار کارگر مظلومی است که در اثر ساختن دیوار بزرگ، جانشان را از دست دادند، روی ذهنم سنگینی می‌کرد و باعث می‌شد نتوانم تمام و کمال از رسیدن به آرزوی راه رفتن بر روی دیوار بزرگ لذت ببرم.

از همه‌ی اینها گذشته نمی‌توان انکار کرد دیوار چین، عظمتی غیر قابل تصور دارد که تا بر روی آن قرار نگیری و امتداد آن را که مانند اژدهایی در دل کوه پیش رفته، نبینی، باور نمی‌کنی که این ساخته‌ی دست بشر چه ابهتی دارد!

ابهتی که شاید مثل خیلی ساخته‌های دیگر انسان، باعث غروری بی‌حد می‌شود که این منم انسان! که چه کارها از من بر می آید! دقیقا همینجاست که نگاهی به عظمت طبیعت اطراف دیوار و کوه های سرسبز، وادارت می کند که سر تعظیم و فروتنی در برابر خالق این زیبایی ها فرود آوری. چراکه عظمت این طبیعت قابل مقایسه با هیچ ساخته‌ی دست بشری نیست...

دلمان پیش دیوار بزرگ چین جا ماند ولی زمان بیشتری نداشتیم و بعد از یک پله نوردی یک ساعته بر روی دیوار، برای صرف فست فود به همراه گروه، سایت بدلینگ را ترک کردیم. 

سفرنامه پکن | مراسم چای چینی